2.Bölüm
"Günaydın tatlım" leighton küçük kızının yanağına bir öpücük kondurarak onu uyandırdı.
Küçük madieline gözlerini güçlükle açtı."Anne?..günaydın"
"Günaydın..hadi kalk bakalım sabah oldu =)"
"Tamam peki kalkıyorum" dedi madieline tatlı bir sesle.
"Kahvaltıdan sonra seninla alış verişe çıkalım.Anne-kız gezeriz.Ne dersin? =)"
Madieline ellerini çırptı."Oleyyy"
Leighton kahvaltıdan sonra madieline'yi hazırladı ve birlikte dışarı çıktılar.
"Anne pamuk şeker alalım mı?"
"Tamam tatlım daha sonra alırız.."
"İyi..hadi mağzaya girelimmm"dedi leighton'nun kolundan çekiştirerek.
"Tamam bekle..bekle"
Madieline mağzada hemen şıkırtılı,pullu dokolteleri elbiselerin yanına gitti."Anne bunu alalım mı?" dedi
Leighton şok olmuştu.Çok ağır taşlı bir elbiseyi üstüne tutup sırıtıyordu madieline."Madie sana daha güzel kıyafetler bakalım mı tatlım?"
"Hayır ben bunu istiyorum.." diye tuturdu madiline zıplayarak.
"Ama o sana büyük!"
"Bende büyüm kiii!"
"Evet ama o daha büyüklere göre!"
"Off yaa ne zaman daha büyük olucam benn" dedi madielimne üzgünce kolarını önünde bağladı ve suratını astı.
"Az kaldı tatlım." dedi leighton kızını motive etmek için."Gel dondurma yiyelim" diye önerdi.
"Tamam olur" dedi madieline bu sevinçle elindeki elbiseyi askıya geri koydu ev hemen annesi'nin elini tutu.
Leighon madielineye donsurmasını yediriyordu.Madieline'nin gözü etrafta olduğundan dikkatsizçe yiyordu çünkü.
"Anne dur hemen ağzıma tıkmaa!"
"Sende hemen ağzını aç o zaman"
"Anne sonra kolada içeyim mi?"
"Hayır,Madiline Edlie Messter biliyorsun haftada sadece bir kere kola içe biliyorsun.Ve dün akşam yemekteb hakkını kaybettin!"
"Off yaa.."
O sırada hemen arka masa'da ed oturuyordu.Leighton ve madiline'nin konuşmalarını duymuştu.Demek evlenmiş..hatta çocuğu bile olmuş diye geçirdi içinden.Onca sene evlenmemesi garip olurdu ama ona evli olmadığını söylemişti.Görünüşe göre'de mutlu bir evliliği..çok sevdiği bir ailsei vardı.O ise yıllarca evlenmeden londan'da kalmıştı.Bunun için kendine küfretti.Kıskandı bir an leightonu.Bir ailesi olmuştu..bir kızı vardı..Bunlar düşünürken
Madiline'nin ağlama sesiyle irkildi.
"Madie.."diye irkildi leighton ."Ne oldu annecim?"
"Üstüme..dondurma..döküldüüüü!" dedi madieline ağlayarak.
"Aahh tamam ağlama bak sildim.." dedi laighton.Madiline'ye bir şey olmadığının huzuru ile.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"Blake?"
"Ed.?"
"Naber?"
"Ben iyide sen?.Sesin bir tuhaf!"
"Leighton'nun evlendiğini neden söylemedin?.Üstelik bir kızı var!"
"Leighton mu?.Evlenmek mi?.Yoo leighton evli değil ki!"
"Yapma blake bu gün kızıyla kafede dondurma yediler.Kızı anne! anne! diye seslenip durdu!"
"Hayır ed leighton evli değil!"
"O çocuk kimin peki?"
Blake anlamıştı herşeyi pot kırmamaya çalıştı."Bunu ondan öğrenmelisin?. Ama evli olmadığını söyle bilriim!"
"İyi tamam"dedi hemen telefonu kapattı
Ed daha'da sinirlenmişti.Hiç bir şey anlamamıştı.Leighton evli değildi.Ama çocuğu mu vardı?.Ne saçmalık..belkide boşanmıştı..Ed daha fazla dayanamadı ve leighton'nun evine gitti.
"Edd!" leighton şaşkınc ed'e baktı.
"Leighton senden sorduklarıma gerçek bir cevap istiyorum" ded ve hışımla içeri geçti.
"İçeri gire bilirisin demedim ed!" dedi sert bir sesle.
"Bende sormadım zaten!"
"Ne..ne.n duymak istiyorsun?"
"Bu gün kafede arka masada ben verdım.Kızın varmış..bana doğruyu söyle leighton evli misin?"
"Hayır" ded leigton aniden.
"Ama o yanındkai kız sana anne dedi!"
"Çünkü annesiyim!"
"Nasıl?.. kızı'nın babası nerde?"
"Seni ilgilendirmez!"
"Leighton sadece soruyorum!.Kızı'nın babasıyla ayrıldınız mı?.Yoksa boşandın mı?"
"Boşanmadım,ayrıldım.O beni terk etti tıpkı senin yaptğın gibi!"Leighton aslında ed'den bahsediyordu.
"Leighton beni aldatmanın yanlış anlaşılmadan ibaret olduğunu biliyorum.Yani özür dilerim!"
"Sakın!.sakın özür dileme.Çünkü özür dilemek için 4 yıl geç kaldın!"
"Anne??" madieline merdiven masamaklarında gözlerini avuşturarak leightona baktı.
"Tatlım!" leighton kızını kucağına aldı.Saçlarını okşadı."Uyandın mı?"
"Hıhı" dedi madiline başını allayarak."Bu kim?"
Leighton korkuyla bir ed'e bir madieline'ye baktı.Aslında o senin baban demeyi çok isterdi.
"Aaaa..şeyy..ooo!"
Ed hemen madieline'nin yanına gitti ve madieline yatişkin gibi elini uzattı"Ben ed küçük bayan.Annen'nin bir arkadaşıyım"
Ed'in madieline'ye elini uzatması çok hoşuna gitti.Ed'in elini sıktı."Bende madie..=)"
"Biliyorum annen senden çok basetti.Çok akıllı,çok güzel bir kızmışsın.Ama şimdi seni görünce bahsedilenden'de akıllı ve güzel olduğunu anladım"
"Gerçekten mi?"
"Evet =)"
Leighton şaşmıştı.Madieline ile yeniş tanışmasına rağmen hemen madieline'nin gönlünü kazanmıştı bile.Ed'de madieline'ye kendini nasıl sevdirceğini biliyordu.
"Hadi bakalım küçük hanım artık yatalım"
"Ama anne nasıl yatıcam şimdi benn??"
"Neden yatamazmışsın ki?"
"Ed burda anne!"
"Sen uyuyana kadar burda kalırım olur mu?"
Madieline ellerini çırptı."Olurrr =)"
"Tabi eğer annen izin veririse" dedi ed leighton'nun gözlerine bakar.
"Anne nolurr...!" diye yalvardı madieline.
"Ama madieline.."
"Lütfenn anne,lütfen,lütfen,lütfen =("
"Tamam peki"
"Oleyyy =)"
"Ed bana masal okur musun?"
"Okurum =)"
Madieline leighton'nun kucağından indi ed'in elindne tutu ve merdivenleri masamağına çıktı.Ed'e odasına görürdü."Bak burası benim odamm!"
"Hımm mavi!.Mavi rengi çok severim =)"
"Bende =)"
"Tamam hadi masala başlıyorum!"
Madieline yatağına girdi ve yorganı üstüne çekti.Büyük bir dikkatle ed'i dinliyordu.
"Bir varmış bir yaokmuş evel zama içinda bir sarayda çok güzel bir prenses yaşıyormuş bir gün babası kızını yanna çağırmış..".Ed madieline'nin yüzünün asıldığını görünce hikayeyei yarıda kesti."Ne oldu?"
"Bak herkezin babası var.Benim yok!"
"Baban nerde peki?"
"Bilmem annem zamanı gelince babamın geliceğini söyledi.Beni çok seviyormuş ama şimdi gelemezmiş!"
"Annen doğru söylemiş eminim baban seni çok seviyordur."
"Ama ben o zamanın şimdi gelmesini istiyorum.Kıreşteki arkadaşlarım babalarıyla gelince..benim babamda gelicek sanıyorum =("
"Üzülme.. annen geliceğini söylemiş bak..gelicektir bir gün!"
"Umarım."
"Sen uyumayacaksın sanırım =)"
"Yoo uyucam!."
"Madieline ben artık gideyim mi benimde uykum geldi hem.Bende uymalıyım deme?"
"Hıhı" dedi madieline başını sallayarak.Yataktan doğruldu."Bana sarılır mısın?.Hep babamın sarılmasını isterdim ama şimdi yanımda sen varsın.Bana sarılır mısın?"
Ed hafif duygulanmıştı."Tabikii =)" dedi ve madieline'ye sarıldı.Sanki yıllardır tanışıyorlarmnış gibi kendini ona yakın hissetmişti.Madieline ise iki kolunu ed'in buynuna dolayıp ona sımsıkı sarılıyordu.Ona hemen alışmıştı..Biraz sonra madieline uyumuştu.Ed aşağı indi.
"Uyudu mu?"
"Uyudu.Kızın çok tatlı,çok akıllı!"
"Saol"
"Babası kimse çok şanslı.Ama o bunu göremicek kadar kör sanrım!"
"Evet öyle" dedi leighton ed'i kast ederek.
"Neyse ben artık gideyim!"
"Tamam..iyi geceler"
"Sanada"
2.Bölüm sonu
Konu: ...Aşkın ortasında... 
.Bilmiyorum ne zaman yazarım
